W języku szwedzkim czasowniki nie podlegają odmianie przez osoby i liczby. Czasownik zawsze należy stosować z określonym zaimkiem. Istnieją cztery grupy koniugacyjne, a przynależność czasownika do danej grupy określona jest jego końcówką dla czasu teraźniejszego.

Bezokolicznik w języku szwedzkim ma zawsze charakterystyczny znacznik att, który samodzielnie ma także funkcję spójnika że.

Istnieje sześć form czasowników:
att berätta (mówić, opowiadać)
Bezokolicznik - att berätta
Tryb rozkazujący - Berätta!
Czas teraźniejszy Presens - berättar
Czas Preteritum - berättade
Forma Supinum - (har) berättat
Forma Perfekt particip - (är) berättad, berättat, berättade

Czasy

Czas teraźniejszy Presens

Używa się, gdy mówimy o codziennych sytuacjach i czynnościach.
Ingrid går i skolan varje dag. – Ingrid codziennie chodzi do szkoły.

Czas przeszły Preteritum

Używa się gdy mówimy o czynności, która odbyła się i zakończyła w określonej przeszłości.
Jag läste en ny bok i måndags. – W poniedziałek przeczytałem nową książkę.

Czas przeszło-teraźniejszy Perfekt
Tworzy się go używając czasownika posiłkowego att ha (mieć) oraz formy Supinum, która powstaje przez dodanie do formy podstawowej czasownika końcówki -t.

Używa się, gdy mówimy o czynności mającej miejsce w nieokreślonej przeszłości, lub czynności rozpoczętej w przyszłości i trwającej nadal.
Hon har köpt en bok och en tidning. – Ona kupiła książkę i gazetę.

Czas przyszły Futurum

Używa się, gdy czynność ma dopiero nastąpić.
Jag kommer att studera. – Zamierzam studiować / uczyć się.


Materiał opracowany na podstawie Język szwedzki. Kurs podstawowy.